Aσφαλείς περιβαλλοντικές συνθήκες στο χώρο εργασίας

Είναι κοινά αποδεκτό οτι ο άνθρωπος περνά ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στο χώρο εργασίας. Είναι λοιπόν απαραίτητος ο έλεγχος των περιβαλλοντικών συνθηκών στο χώρο εργασίας, διότι:

Ο κακός φωτισμός έχει ως αποτέλεσμα τη λεγόμενη οπτική κόπωση (πονοκέφαλος, ερεθισμός οφθαλμων, διπλωπία, υπνηλία, μειωμένη ικανότητα προσαρμογής & σύγκλισης) και το φαινόμενο θάμβωσης ( μείωση οπτικής ικανότητας εξαιτίας της παρουσίας περιοχών μεγάλης λαμπρότητας εντός του οπτικού πεδίου).
Η χαμηλή ποιότητα της εσωτερικής ατμόσφαιρας των κτιρίων οδηγεί σε μια σειρά απο ασθένειες: νόσος των λεγεωναρίων (μια μορφή πνευμονίας οφειλόμενης στο βακτήριο legionella, που αναπτύσσεται στους αεραγωγούς και τα φίλτρα των κλιματιστικών), πυρετός των κλιματιστικών (οφείλεται σε τοξίνες μικροοργανισμών που αναπτύσσονται στα υγρά τμήματα των κλιματιστικών), πολλαπλή ευαισθησία σε χημικές ουσίες, αλλεργίες, σύνδρομο “άρρωστου κτιρίου”.
Η επαγγελματική έκθεση σε δυσμενές θερμικό περιβάλλον οδηγεί είτε 1) σε παθολογικές καταστάσεις από θερμό εργασιακό περιβάλλον (θερμοπληξία, υπερπυρεξία, θερμική λιποθυμία, απώλεια νερού και αλάτων, εγκαύματα, θερμικά εξανθήματα), είτε 2) σε παθολογικές καταστάσεις από ψυχρό περιβάλλον (κρυοπαγήματα, ψύξεις, λοιμώξεις του αναπνευστικού).
Ο θόρυβος προκαλεί τόσο μη ακουστικές (ταχυκαρδία, υπέρταση, διαταραχές πέψης, προσωπικότητας, άγχος κ.α.),όσο και ακουστικές επιδράσεις (βαρηκοϊα-εκλεκτική μείωση της ακουστικής οξύτητας).
Η ιονίζουσα ακτινοβολία (ραδιενέργεια) αποτελεί αιτία τόσο εγκαυμάτων, όσο και καρκίνων.
Οι χημικές ουσίες αποτελούν αίτιο ποικίλλων παθολογικών καταστάσεων, ανάλογα με την οδό είσόδου τους στο σώμα (δέρμα,αναπνευστικό, πεπτικό σύστημα).
Φωτισμός: πρέπει να υπάρχει επαρκής φυσικός φωτισμός. Οι χώροι εργασίας, διαλείμματος & πρώτων βοηθειών θα πρέπει να έχουν άμεση οπτική επαφή με εξωτερικό χώρο. Από τον κανόνα αυτόν εξαιρούνται χώροι όπου για τεχνικούς λόγους αυτό δεν είναι εφικτό, καθώς και χώροι με εμβαδό κάτοψης πάνω από 2000 τετραγωνικά μέτρα, οι οποίοι διαθέτουν επαρκή ανοίγματα στην οροφή.Ο τεχνητός φωτισμός πρέπει να ανταποκρίνεται στο είδος και την φύση της εργασίας, να έχει χαρακτηριστικά παραπλήσια με του φυσικού φωτός, να ελαχιστοποιεί τη θάμβωση και να μην δημιουργεί υπερβολικές αντιθέσεις και εναλλαγές φωτεινότητας. Η ένταση του εφεδρικού φωτισμού είναι το 1/100 της έντασης του γενικού και σίγουρα όχι λιγότερο από 1 LUX (μονάδα μέτρησης έντασης φωτισμού). Οι διακόπτες του τεχνητού φωτισμού πρέπει να είναι είναι εύκολα προσιτοί ακόμη και στο σκοτάδι και να είναι τοποθετημένοι κοντά στις εισόδους και εξόδους και κατά μήκος των διαδρόμων.
Εξαερισμός κλειστών χώρων εργασίας: ως εξαερισμός ορίζεται η κίνηση του αέρα με τέτοιο τρόπο, ώστε ο χρησιμοποιούμενος εσωτερικός αέρας να αντικαθίσταται συνεχώς από νωπό.
Ένα σύστημα εξαερισμού, προκειμένου να θεωρείται αποτελεσματικό, θα πρέπει:
να παρέχει συνθήκες θερμικής άνεσης
να διανέμει επαρκείς ποσότητες νωπού αέρα, ώστε να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις των εργαζομένων στο κτίριο.
να απομονώνει και να απομακρύνει οσμές και ρύπους μέσω του ελέγχου της ατμοσφαιρικής πίεσης με ειδικές διατάξεις.

Αν χρησιμοποιούνται τεχνητά συστήματα εξαερισμού, θα πρέπει να λειτουργούν συνεχώς, να διατηρούνται σε καλή κατάσταση λειτουργίας και κάθε βλάβη τους να επισημαίνεται με αυτόματο μηχανισμό. Επίσης, θα πρέπει να αποφεύγεται η έκθεση των εργαζομένων σε ενοχλητικά ρεύματα αέρα.
Απαγωγη διαφόρων παραγόντων (αέρια, ατμοί, σωματίδια κλπ): για τις ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας όπου παράγονται αέρια, ατμοί, σωματίδια και διάφορες σκόνες, πρέπει να απάγονται ή να κατακρατούνται με κατάλληλα μέσα. Οι παράγοντες που απάγονται, εφόσον είναι επιβλαβείς, πρέπει να υποβάλλονται σε επεξεργασία(συμπύκνωση, κατακρήμνιση, εξουδετέρωση κλπ) πριν εκδιωχθούν στο περιβάλλον.
Θερμοκρασία χώρων : π ηγές θερ΅ότητας είναι η θερ΅οκρασία του αέρα, ο άνε΅ος, η υγρασία, η ακτινοβολία από τον ήλιο, τις ΅ηχανές και τις διάφορες εργασίες. Η θερμοκρασιακή ισορροπία του σώματος συντελείται με τη λειτουργία τηςθερμορρύθμισης και είναι αποτέλεσμα της παραγωγής και αποβολής θερμότητας. Για την καλή λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού η εσωτερική θερμοκρασία του σώματος θα πρέπει να διατηρείται γύρω στους 37 0C. Οι παράμετροι που υπεισέρχονται στην εκτίμηση του θερμικού περιβάλλοντος είναι:
κλιματολογικοί παράγοντες: θερμοκρασία, υγρασία, ταχύτητα αέρα, θερμική ακτινοβολία
άλλοι παράγοντες: βαρύτητα εργασίας, ένδυση, διάρκεια εργασίας.
Εάν οι μικροκλιματικές συνθήκες του χώρου εργασίας προσδιορίζονται από κλιματιστικά, θα πρέπει αυτά να ρυθμίζονται κατάλληλα, ώστε :
η ταχύτητα του αέρα να μην είναι μεγαλύτερη από 0,2 m/sec
η ενδεδειγμένη διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ εσωτερικών & εξωτερικών χώρων θα πρέπει να συμφωνούν με τις τιμές του πιο κάτω πίνακα:
Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες η μέγιστη διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών χώρων δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 5 0C.
Η σχετική υγρασία του αέρα θα πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ 40-60%.
Θόρυβος: ως θόρυβος ορίζεται κάθε ενοχλητικός, ανεπιθύμητος ή απλά δυσάρεστος για τον άνθρωπο ήχος. Τα κύρια φυσικά χαρακτηριστικά του θορύβου είναι η συχνότητα και η ένταση. Η συχνότητα ορίζει τον αριθμό των ολοκληρωμένων δονήσεων στη μονάδα του χρόνου και μετράται σε κύκλους ανά δευτερόλεπτο (Hz). Ο άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί και να ανεχτεί ήχους μέσα στην περιοχή συχνοτήτων από 16 έως 20000 Hz. Ως ένταση ορίζεται το ποσό της ηχητικής ενέργειας που διέρχεται από τη μονάδα επιφάνειας που βρίσκεται κάθετα στη φορά διάδοσης του ηχητικου κύματος στη μονάδα του χρόνου. Στην ακοολογία ως μονάδα μέτρησης της έντασης χρησιμοποιείται το decibel (dB). Με βάση το Π.Δ. 149/2006 καθορίζονται ως οι εξής τιμές ημερήσιας στάθμης έκθεσης σε θόρυβο:
87 dB ως οριακή τιμή έκθεσης
85 dB ως ανώτατη τιμή για λήψη μέτρων
80 dB ως κατώτατη τιμη για λήψη μέτρων.
Σε περίπτωση υπέρβασης του ανώτατου ορίου πρέπει σύμφωνα με τον ανωτέρω νόμο να λαμβάνονται μέτρα για μείωση της έκθεσης σε θόρυβο. Αν αυτό είναι πρακτικά αδύνατο, καθίσταται υποχρεωτική η χρήση μέτρων ατομικής προστασίαςαπό τους εργαζομένους.
Χημικές ουσίες: οι χημικές ουσίες που είναι γνωστές στον άνθρωπο ανέρχονται σε αρκετά εκαττομύρια. Οι κίνδυνοι για την υγεία και την ασφάλεια προέρχονται από διαφορετικούς μηχανισμούς δράσης των ουσιών αυτών. Υπάρχουν ουσίες εύφλεκτες, τοξικές, διαβρωτικές, καρκινογόνες κλπ. Ο απλούστερος τρόπος αντιμετώπισης των κινδύνων είναι η ταξινόμηση των ουσιών σε λίγες βασικές κατηγορίες και η κατάλληλη επισήμανσή τους με εύκολα αναγνωρίσιμα σύμβολα.
Πηγή: ygieini-asfaleia.pblogs.gr